Lindy Hop

Nonkel en Tante hebben een hobbie: ze begonnen in september met Lindy Hop lessen. Iedere week krijgen ze samen met andere paren les van een bevlogen juf en meester in het dorpshuis. Inmiddels dansen ze al een heel nummer rond met passen als peckin’, the sugar push, de teck turn en de charleston pas. Waarom Lindy Hop? Nonkel en Tante dansen graag samen, maar er is maar zelden een bruiloft of ander feest waar fijn gewalst kan worden en een fatsoenlijk café dansant is nergens te vinden. Wat te doen? De tango scene lokte niet, de hele avond naar salsa muziek luisteren gaat vervelen en ballroom is wat stijf. Maar de Lindy Hop is precies wat ze zochten: vrolijk, ontspannen, eindeloze variatie, ruimte voor virtuositeit en bovenal de fijne muziek en sfeer uit de jaren ’30 en ’40. Neem daarbij dat er regelmatig een dansfeestje georganiseerd wordt; de Lindy Hop is bij uitstek een dans in Tantes straatje.





Lindy Hop past prima in de huidige tijdsgeest: tijdens de economische crisis in de jaren ’30 waren in de Verenigde Staten de dansvloeren namelijk overvol. Men danste de Lindy Hop, die in de jaren ’20 was ontstaan uit de tapdans, de charleston en de break-away, een dans waarbij de danspartners elkaar met één hand vasthielden en improviseerden. De voetjes van de vloer om de sores van alledag te vergeten. Over de oorsprong van de naam ‘Lindy Hop’ doen verschillende verhalen de ronde. Een versie luidt: Vliegenier Charles Lindbergh maakte in 1927 zijn beroemde vlucht (‘hop’) van New York naar Parijs. Kort daarop vond in de Savoy Ballroom in Harlem, New York een dansmarathon plaats. ‘Shorty’ George Snowdon deed een break-away met virtuoos voetenwerk en een journalis vroeg hem naar de naam van de dans. Shorty George antwoordde: ‘The Lindy Hop….we’re flying just like Lindy did!’.



De Lindy Hop is een geïmproviseerde parendans op swingmuziek. Het tempo kan variëren van 120 tot wel 180 beats per minuut, wat net zo snel is als gabberhouse. Lindy Hoppers leggen hun zwaartepunt laag en dansen met gebogen knieëen. Ze draaien vaak om elkaar heen en maken gebruik van de centrifugale kracht om snelheid te maken en in balans te blijven. De gesloten danshouding wordt afgewisseld met break-aways en solo’s. Achter elkaar dansen met charleston passen, gekke poses of rondschuiven op je rug... alles mag. Spectaculair is het gooi- en smijtwerk, de ‘aerials’. Danseressen vliegen door de lucht om bij het neerkomen direct verder te dansen. Op een overvolle dansvloer zijn aerials uiteraard uit den boze. Tante en Nonkel wagen zich er sowieso maar niet aan...

De wereldberoemde Lindy Hop-foto van fotograaf Gjon Mili. De dansers zijn Willa Mae Ricker en Leon James:

Naast de originele, wilde ‘Savoy’ variant ontstond er een bravere ‘smooth’ versie, die de voorkeur had van de witte middenklasse. De Lindy Hop vormt de basis van veel latere swingdansen, zoals de jitterbug en de West Coast Swing.

In oorsprong werd de Lindy Hop gedanst door African Americans en de Savoy Ballroom in Harlem was de bakermat. Deze schitterende zaal bood plaats aan wel 4000 dansers. Grootheden uit de jazz, zoals Cab Calloway, Duke Ellington en Count Basie traden er op. Dansers en muzikanten inspireerden elkaar met hun improvisaties en er werden veel danswedstrijden gehouden. Bijzonder was dat, anders dan in bijvoorbeeld de Cotton Club, wit en zwart hier niet gescheiden waren. De beste zwarte dansers waren onder het witte publiek gewilde dansleraren. Om leerlingen te werven droeg men soms tijdens het dansen naam en telefoonnummer op de rug.
In het midden van de jaren ’80 was Frankie Manning verantwoordelijk voor de revival van de Lindy Hop. Hij introduceerde in de jaren ’30 de aerial en maakte deel uit van de showgroep Whitey’s Lindy Hoppers, die te zien zijn in het beroemde Helzapoppin' filmfragment uit 1941:



Lindy Hop kleding moet veel bewegingsvrijheid bieden en is vaak gebaseerd op de mode uit de jaren ’30 en ’40. Bij de heren zijn overhemd, platte geruite pet en bretels populair. Sommigen dragen het extravagante Zoot suit (denk aan Cab Calloway), maar dat heeft Tante op haar eerste tea dance nog niet gezien. Dit kostuum werd gedragen in de New Yorkse jazzscene en heeft een lange jas, brede schouders en een extreem wijde broek die strak om de enkels sluit. De dames dragen een wijd rokje of een broek à la Marlene Dietrich. In een kokerrok zonder split kan je echt niet dansen. Net zoals de heren dansen de dames bij voorkeur op gympen of platte, tweekleurige veterschoenen. En hang je als dame vaak ondersteboven in de lucht, dan is een degelijke onderbroek een must...



Danser in zoot suit:


Het verbaasde Tante wel dat op de eerste tea dance men vrij casual gekleed ging. Veel spijkerbroeken, t-shirts en gympies; ook onder de dames. Terwijl dit nu eens een gelegenheid is om lekker uit te pakken in kleding, kapsel en make-up! Een germiste kans als u het Tante vraagt. Maar goed: Lindy hop is voor iederen, alto’s, kakkers, normalo’s, jong, oud, en natuurlijk man en vrouw. Tante heeft soms nog wat moeite braaf te volgen, maar tot nu toe heeft dit niet tot een echtelijke crisis geleid. En als dame is volgzaamheid een deugd die vroeg of laat toch aangeleerd dient te worden (denkt u hier een knipoog achter).

Meer informatie voor de liefhebbers
Lindy Hop in Nederland: www.lindyhop.nl
in Utrecht: www.swinginutrecht.nl
site over de geschiedenis: www.savoystyle.com

Als uitsmijter nog wat spektakel: