zondag 28 februari 2010

Retro-mode bij Christian Dior

2010resort
Resort collectie 2010

In de modewereld kijkt men voortdurend naar stijlen uit het verleden. De koning van de retro-mode is ongetwijfeld John Galliano, de ontwerper van modehuis Christian Dior. Keer op keer laat hij zich inspireren door een bepaalde periode uit de modegeschiedenis. Daarbij worden elementen overdreven, uitvergroot en zorgen opvallende silhouetten, kleuren en accessoires voor een waar modecircus.

s2010c
Galliano himself in paardrijkostuum. Lente 2010 Couture.

Natuurlijk heeft de échte mode uit bijvoorbeeld de jaren '20 Tantes voorkeur, maar Galliano begrijpt het principe van "liever goed afkijken dan krampachtig iets nieuws verzinnen". Het resultaat is altijd groots en meeslepend en Tante zou de onderstaande creaties met plezier dragen.

Victoriaanse paardrijpakjes in de Couture collectie voor herfst 2010:
s2010c s2010c

Elegante jaren '30 mode als inspiratie voor de pre-fall collectie 2010:
2010pf 2010pf

Schilderijen van Vlaamsche Meesters en Delfts blauw voor Lente 2009 Couture.
s2009c s2009c s2009c

En Tantes favoriet: de prêt-à-porter collectie voor herfst 2009. Let op de jaren '20 bobkapsels, gemaakt door het haar te fixeren met tientallen schuifspeldjes:
f2009rtw f2009rtw
f2009rtw f2009rtw
bron foto's: www.style.com

donderdag 25 februari 2010

Nostalgie: het waterorgel in de Efteling

waterorgel

Het waterorgel in de Efteling nog nooit gezien? Dan moet u toch echt eens gaan kijken. Oorspronkelijk werd het gebouwd voor de paleisvijver van een Afrikaans stamhoofd, maar dat heerschap zag blijkbaar af van de koop, want het waterorgel kwam in 1966 de Efteling terecht. Al jaren vermaakt het de bezoekers met hoge stralen, gekleurde lichten en wonderbaarlijke figuren zoals spiralen en waaiers. U vindt het waterorgel in de linkervleugel van het carrouselpaleis.

winterefteling2010

Fantastische fonteinen bestonden natuurlijk al langer. Zo is in de tuinen van de Villa d’Este in Tivoli (vlakbij Rome) een groot aantal fonteinen uit de Renaissance te bewonderen:

villa este

In het begin de van de 20ste eeuw worden verschillende dancing fountains voor pretparken gebouwd. De eerste waterorgels werden begeleid door live muziek en moesten met de hand worden bediend: men draaide aan kraantjes, schoof met leidingen en bediende de lichten. Het zal u niet verbazen dat er wel eens kortsluiting optrad bij zo’n waterballet met elektrisch licht. Later werkte men met programmering door gestanste boeken, zoals bij een draaiorgel. Waarschijnlijk komt daar de naam ‘waterorgel’ vandaan. Het apparaat maakt zelf immers geen muziek.
Nu gaat alles volautomatisch en staat de muziek op band. Toen Tante klein was danste het water op de melodie van Het Kleine Café aan de Haven. De laatste jaren schalde echter de discodeun YMCA door de boxen. Weliswaar in accordeonarrangement, maar toch een beetje jammer.

carrouselpaleis

In de V.S. zijn nog verschillende oude exemplaren en replica’s van waterorgels te bewonderen. In Slagharen staat ook een waterorgel met een high-tech show. Voor de echte nostalgie moet u echter in de Efteling zijn. Het waterorgel is de laatste jaren in verval geraakt, maar het wordt opgeknapt. Hopelijk spuiten binnenkort alle stralen weer even hoog, krijgt de achterwand een verse laag verf en worden de bankjes teruggeplaatst. Dan kan Tante daar als vanouds haar boterhammen opeten.

Deze filmpjes tonen het waterorgel in de jaren ’90. Toen zag het er nog puik uit! Als is de beeldkwaliteit is niet geweldig, deze filmpjes laten het best zien hoe mooi het orgel was. Hoor hoe het publiek meezingt en zie in het tweede filmpje twee dames een walsje doen.





Zelf een waterorgel maken? Met Mentos en Diet Coke kom je een heel eind:


Als toegift een wonderbaarlijke fontein in Japan. Hoe is het mogelijk...

zondag 21 februari 2010

Zwart/Wit

Photobucket

Zwart truitje met wit kant: Didi, maar helemaal jaren '30 (lang leve de uitverkoop met 60% korting)
Rok: Hobbs, helaas alleen te koop in de U.K.
Schoenen: dr. Adams
Hoedje: vintage jaren '30 (Giensch, Utrecht)
Witte glacé handschoenen: vintage, waarschijnlijk jaren '50 (Sussies, Utrecht)
Zwarte maillot: HEMA, altijd HEMA

Photobucket Photobucket

vrijdag 19 februari 2010

Musicalster Kathryn Grayson (1922-2010)

katgray1

anchorsaweigh

Enkele dagen geleden kwam Tante al zappend de musical Anchors Aweigh uit 1945 tegen. In die film worden matrozen Gene Kelly en Frank Sinatra verliefd op hetzelfde meisje, gespeeld door actrice en super-hoge-noten-sopraan Kathryn Grayson. Helaas is vandaag op www.nu.nl te lezen dat Grayson woensdag in haar slaap is overleden. Ze werd 88 jaar.

katgray3

Nu keek Tante vooral naar Anchors Aweigh voor het betere tapwerk van Gene Kelly (o.a. samen met muis Jerry), maar ze verbaasde zich ook over de glasheldere noten van de charmante miss Grayson. Het was in die tijd heel gebruikelijk dat klassieke zangers, dansers, pianisten en dirigenten optraden in Hollywoodmusicals. Het gaf het genre status en sprak een chique publiek aan. Of had men na de ellende van Tweede Wereldoorlog even geen behoefte aan frivole swingmuziek? Een andere verklaring kan zijn dat film niet alleen probeerde te concurreren met het nieuwe medium televisie, maar ook met theater, concerten en opera.

Enfin, Tantes lievelingsmuziek is het niet, maar het verschijnsel van lichte klassieke muziek in Hollywoodfilms is wel interessant. Kijkt u dus eens naar het volgende clipje uit Anchors Aweigh; met hoge F, perfect kapsel en make-up en natuurlijk een knalroze baljurk:

donderdag 18 februari 2010

maandag 15 februari 2010

Carnaval in vroeger tijden

carnaval5

Ook dit jaar slaat Tante carnaval maar weer eens over. Dat is heus niet erg, want eigenlijk is het voor Tante iedere dag carnaval, zij het zonder bier en polonaise.
Op de website van Heemkunde van de oostelijke Langstraat staan fraaie oude foto's, ansichten en bidprentjes. De carnavalsfoto's hieronder komen van die site en geven een indruk van de verkleedpartijen in de jaren '20 en '30.

carnaval1
Verpleegsters met kartonnen draaiorgel in 1937

carnaval3
Kindercarnaval: optocht.

carnaval6
Lederhosen in 1937

carnaval7
Hongaarse kostuums? 1929.

carnaval8
Dit is de mooiste: optocht in 1927 met kritiek op onbewaakte spoorovergangen.

carnaval2

vrijdag 12 februari 2010

Tante danst Flamenco









Flamencodansen is al jaren een favoriete bezigheid van Tante. Laatst trad zij een keer op met medeleerlingen en fotograaf Nelson Santos schoot daar fraaie plaatjes van.
Met de rode manton: Bambera in een groepschoreografie van Mascha Meijman.
In zwart shirt: solo Buleria por fiesta.




Meer foto's van deze avond vindt u hier.

En als uitsmijter twee filmpjes van schitterende dames, bulerias dansend in de peña Terremoto in Jerez. Het hoeft niet altijd virtuoos te zijn...:



woensdag 10 februari 2010

Antieke visitekaartjeshouder

Photobucket

Nonkel ging op zakenreis naar Kopenhagen en bracht mee; een mapje voor visitekaartjes uit ca. 1880. Dat was een prachtcadeau, want Tante had zojuist visitekaartjes geknutseld!

In vroeger tijden liet men, wanneer men op visite ging, de butler of het meisje een visitekaartje naar de heer of vrouw des huizes brengen als aankondiging. Men wachtte vervolgens geduldig in de ontvangstkamer om te zien of men welkom was en gelegen kwam. Was de persoon die men wilde bezoeken niet thuis, dan werd het kaartje op een schaal in de hal achtergelaten, zodat men zag wie er langs was geweest. "To call on someone" betekent; bij iemand op bezoek gaan. Daar komt het Engelse werkwoord voor telefoneren natuurlijk vandaan. Die nieuwerwetsche technologie kon immers dienen als vervanging voor de gebruikelijke ochtendvisites.

Photobucket

Photobucket

Het mapje is glanzend zwart en waarschijnlijk gemaakt van celluloid. De band en de sluitingen zijn van leer en de binnenkant is bekleed met rode zijde. Het kleine potloodje heeft een zilveren uiteinde en dient tevens als slotje. De voorzijde van het mapje is ingelegd met krullen in een geel- en rosegouden kleur. De initialen van de gebruiker kunnen in het embleem worden gegraveerd. Of het edelmetaal is? Tante heeft geen idee. Aangezien de meeste calling card cases in de Victoriaanse tijd van schildpad werden gemaakt, lijkt dit een iets minder chique exemplaar. Een vergelijkbaar mapje op de site van veilinghuis Rubylane:

calling card case

De visitekaartjes zagen er in die tijd overigens als volgt uit:

calling cards

vrijdag 5 februari 2010

Nieuw haar: Clara Bow-bob

Photobucket clara6

Photobucket clara5

clara7 Photobucket

Het was weer eens tijd voor een knipbeurt. Tante toog naar de Kinki kappers, want die knippen technisch knap. Geïnspireerd door de wilde bob van Clara Bow, steractrice van de zwijgende film, liet ze haar krullen opfluffen en bijknippen.



Clara Bow (1905-1965) was charmant, uitdagend, hip en verstond haar vak (ze kon direct huilen op commando). Ze speelde de hoofdrol in tientallen films en haar beroemdste rol was die van het arme winkelmeisje Betty in de film It. Hiermee werd ze de eerste it-girl, lang voor Kate Moss en Paris Hilton. De term werd geïntroduceerd door schrijfster Elinor Glyn, die zelf in de film figureert en de benaming als volgt uitlegt:

"IT" is that quality possessed by some which draws all others with its magnetic force. With "IT" you win all men if you are a woman—all women if you are a man. "IT" can be a quality of the mind as well as a physical attraction.

en

Self-confidence and indifference whether you are pleasing or not—and something in you that gives the impression that you are not at all cold. That's "IT".

De film staat in zijn geheel op youtube en Tante kan hem iedereen van harte aanraden. It is allesbehalve saai en ouderwets. De innemende Clara Bow oogt heel modern door haar frisse acteerstijl en...haar bijzonder kinki kapsel.
Helaas is ze niet zo bekend als Grata Garbo, Marilyn Monroe of Jean Harlow, maar Tante vindt Clara Bow echt geweldig. Dus mocht u er de tijd voor hebben: ga er eens lekker voor zitten en kijk naar dit pareltje uit de filmgeschiedenis:



Meer over Clara Bow op www.clarabow.net en www.clarabow.com