zondag 30 januari 2011

Bijzondere paraplu

Photobucket

Photobucket

In een kingloopwinkel vond Tante deze unieke paraplu (of parasol, geen idee of de stof waterdicht is). Mocht u bekend zijn met het hedendaagse begrip wow-factor....dit regenscherm heeft die wow-factor. De bovenlaag is van perzikkleurige stof met zwarte strepen. Wanneer het regenscherm wordt opengeklapt wordt de kanten onderlaag zichtbaar:

Photobucket

Compleet nutteloos, maar wel zo prachtig. De steel en baleinen zijn van metaal en het handvat is bekleed met leer. De paraplu is helemaal heel en het mechanisme functioneert naar behoren. De steel is wat krom, maar het enige dat echt ontbreekt is de lederen bekleding op het gekrulde deel van het handvat:

Photobucket

Photobucket

Tante zou dolgraag dit regenscherm dateren, maar haar zoektocht naar infomatie over antieke paraplu's heeft tot nu toe weinig opgeleverd. Goed; metalen baleinen werden ingevoerd omstreeks 1850, Edwardiaanse paraplu's hadden kleinere schermen en langere stelen... Maar nergens iets over een kanten onderlaag of de mode in prints. Wie kan Tante op weg helpen? De figuren aan de buitenzijde doen Tante denken aan art deco (jaren '20-'30), maar de kanten onderlaag is zo romantisch en barok; die zou juist wijzen op een eerdere periode. Of is dit toch een moderne replica? Zijn er paraplu-kenners onder u? Tante hoort het graag.

Dames met paraplu, begin 20ste eeuw:

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket


jaren '20:

Photobucket

Photobucket

jaren '40 en '50:

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

zondag 2 januari 2011

Zondagse kleren: zwarte wol

Photobucket

Photobucket

Het is eigenlijk veel leuker om te kijken naar de geschiedeis van de kleding van gewone mensen, dan naar wat er in de modehuizen in Parijs te zien was. De zondagse kleding van de Nederlandse vrouw op het platteland en in de stad rond 1950 bestond immers niet uit Dior New Look jurken en Chanel mantelpakjes. Natuurlijk was de dagelijkse dracht wel geïnspireerd op de haute couture in bijvoorbeeld silhouet, hoogte van de taille en roklengte, maar de mode blijkt toch minder ingrijpend te veranderen in de jaren '30 t/m '50 dan de modegeschiedenisboeken doen vermoeden.

Photobucket
bron: http://home.tiscali.nl/~jsmedesjr/fam-nl.htm

Voor oudere dames was zwart de logische keuze voor zondagse kleding: passend bij iedere gelegenheid (kerk, bruiloft, begrafenis), sjiek en netjes. Bovendien zag je vlekken niet zo snel als op een lichtgekleurde jurk. Met een zwarte jurk van crêpe (dun geweven wol) en een lange zwarte jas zat je altijd goed.
De foto's die Tante bij dit bericht heeft gevoegd ter vergelijking zijn allen genomen rond 1950 en staan op o.a. genealogie-sites. Zo toont onderstaande foto het publiek tijdens een bezoek van de koningin aan het dorp Koudum in 1950.

Photobucket
bron: http://nostalgisch.koudum.nl/feest/koningin.htm

Men kocht natuurlijk niet ieder seizoen een compleet nieuwe garderobe, dus de zwarte jurk en jas gingen lang mee. Van Zeeland tot Friesland; Tante denkt dat deze kledingstijl heel algemeen was. En het goede nieuws is: deze jurken en jassen zijn nog relatief makkelijk te vinden. Ze liggen op zolders in verkleedkisten, worden gedragen met carnaval en belanden soms in tweedehands kleding winkels.

Photobucket
bron: www.peijpers.com

Photobucket
bron: www.familie-weenink.nl/home.html

Er zijn niet veel mensen die deze kleren nog dragen. Vintage liefhebbers zoeken naar jaren '50 en '60 Mad Men jurken en mantelpakjes, pin-up kleren of rock 'n roll outfits. Maar geloof Tante maar: niets zit zo lekker als een jaren '40/'50 jurk van zwarte crêpe; kriebelt niet, houdt je warm of juist koel, is altijd stijlvol en valt lekker soepel. En; je kan ze zelf wassen en hoeft ze niet te strijken.

Photobucket

Photobucket

Tantes jas is mooi getailleerd. Aankleden duurt wel even: je haalt twee lintjes door een lus en trekt de taille stevig aan alvorens de jas dicht te knopen. De revers zijn rond (typisch jaren '40) en zijn versierd met borduursel in kringeltjes met glansdraad. Net zoals de jurken heeft de jas schoudervulling: zo lijkt de taille nog slanker. Tante kocht de jas samen met een jurk van een aardige dame op marktplaats.nl. De dame wist te vertellen dat jurk en jas hadden toebehoord aan de grootmoeder zaliger van haar echtgenoot. Zij werd geboren in 1887 en kreeg waarschijnlijk de kleding van haar zuster, maar heeft ze misschien nooit gedragen, aangezien ze in perfecte staat verkeren.

Photobucket
bron: www.fotostichtingdiessen.nl

Photobucket
bron: www.fotostichtingdiessen.nl/hoofdstuk-8.html

Het is mooi meegenomen dat de dames van weleer meestal geen dunne modepopjes waren (denk grote gezinnen, borstvoeding, roomboter en boterhammen met spek). De twee jurken die Tante heeft (via marktplaats.nl en de winkel Sam Sam in Tilburg, circa 25 euro per stuk) zijn zowaar twee maten te groot. De klacht "vintage kleding is altijd te klein" is dus niet gegrond. Deze jurken worden door winkeleigenaren en vintage liefhebbers echter vaak over het hoofd gezien. Men vindt ze vast somber en ouderwets. Maar Nederland moet er nog vol mee liggen! Wat een opwindende gedachte...

Photobucket
zwarte jurk van crêpe, 25 euro bij Sam Sam, Tilburg. De jurk heeft een wijde overslag v-hals, bloemdecoraties rond de hals en a-symmetrische plooien in de rok. De mouwen sluiten met twee stofknoopjes; daarvoor heeft Tante de hulp van Nonkel nodig.

Photobucket
bron: http://members.upc.nl/j.bosman97/

In de jaren '30 t/m '50 zat de taille doorgaans op natuurlijke hoogte en reikte de rok tot iets onder de knie. De invloed van de Parijse mode was onder meer te herkennen in de schoudervullingen en de iets wijdere rokken na de Tweede Wereldoorlog. Maar goed: stof was toen minder schaars, dus de kleding kon ook wat uitbundiger worden. De jurken hadden vaak plooien vanaf de schouder, een tailleriempje en versieringen langs de hals, zoals borduursel of applicaties. Tante denkt dat men vaak een witte blouse droeg onder de jurken. De jurken hebben namelijk een v-hals en het moet op zondag immers niet te bloot worden. Daarbij zorgt een blouse met kraagje ervoor dat je jurk niet vies wordt door zweet en zo langer meegaat. Even uithangen na de zondag en klaar. Tantes jurken ruiken gelukkig niet naar vintage transpiratie, maar mocht dat het geval zijn, dan kunnen ossegalzeep en even wassen zouden uitkomst bieden.

Tante kleedt zich graag helemaal in stijl; dus de accessoires zijn belangrijk:

Photobucket

Dit mofje komt ook van de winkel Sam Sam in Tilburg en is waarschijnlijk gemaakt in de jaren '40, gezien de versieringen met metalen ringetjes, suede kwastjes en het ingebouwde tasje (verdraaid handig) met grove metalen rits. De mof is gemaakt van astrakanbont, wat in de jaren '40 en '50 in Nederland immens populair was. Tantes oma zaliger had er een chique jas van waar ze erg trots op was.

Photobucket

Het hoedje is waarschijnlijk van recenter makelij (gekocht bij Giensch in Utrecht). Het is van vilt met een satijnen band en een bloemversiering. Het model doet Tante denken aan de hoeden uit de jaren '10, al zijn die vanwege de volumineuze kapsels wat breder:

Photobucket Photobucket

Een complete outfit dus; zo goed als nieuw en oerdegelijk, want deze kelding werd gemaakt om lang mee te gaan. Daar gaat Tante nog lang plezier aan beleven.

Photobucket