Tante kon het weer niet laten even in haar favoriete winkeltje binnen te stappen. Ach, je kan ergens appeltaart met koffie bestellen en dan ben je hetzelfde bedrag kwijt als Tante voor deze aankopen betaalde...en van deze foto's en sieraden heeft Tante langer plezier. Hoewel ze erg van taart houdt...
Art deco broche uit ca. 1930. Er mist een steentje, maar dat mag het feest niet verstoren. Het is een schoonheid en exemplarisch voor de blingbling-stijl van het interbellum.
Ragfijn armbandje met schakeltje in s-vorm.
En wat oude fotootjes:
Een schone dame van net vóór de Eerste Wereldoorlog. Typisch is het volumineuze kapsel (daar zaten vaak haarstukjes onder ter opvulling), de rechte rok en de hooggesloten blouse met kanten bef.
Deze dame is een stuk ouder. De crinolinejurk met zwarte decoratie, de hooggesloten hals met cameebroche, de mouwen met smalle manchetten, het gladde kapsel met middenscheiding: deze foto is genomen omstreeks 1860. In die tijd, toen de carte de visite fotografie nog een nieuwigheidje was, werd men meestal ten voeten uit geportretteerd. Hoe verder je in de tijd komt, hoe minder je van het lichaam ziet. Rond 1900 worden er vooral close-up portretjes in ovalen passe-partouts geschoten door de professionele fotografen.
En meteen de uitzondering die de regel bevestigd: Dame circa 1855.
Dit is waarschijnlijk de oudste foto in Tantes bezit. De jurk van de dame is duidelijk ouder dan die van haar sexegenote hierboven. Dat zie je door de wijde 3/4 mouwen en de vorm van het lijfje, dat een soort driehoek is die over de schouders valt. Het opstaande randje op de schouders van de jurk van de dame uit 1860 is hier nog een overblijfsel van.
Natuurlijk kan deze foto later genomen zijn. Misschien was dit model met ouderwets afhangende schouders een lievelingsjurk van deze dame, of een oud model dat ze tien jaar later nog droeg. Maar jurken werden vermaakt om met de mode mee te gaan en op de foto droeg je natuurlijk je meest modieuze goed. De kadrering doet bovendien erg denken aan de daguerreotypes uit die tijd. Dus waarschijnlijk is dit er echt één die is gemaakt omstreeks 1855. Helaas staat er niets achterop de foto, die ernstig is gekreukt en bruut van zijn kartonnetje is afgerukt. De carte de visite fotografie werd in 1854 door de Franse fotograaf Disdéri gepatenteerd, dus het zou kunnen! Wat een mooi stukje antiek. En dat voor een euro...
Tot slot, om bij het thema van de vorige blogpost te blijven, een gelukkig en charmant bruidje uit de jaren '50:
maandag 20 februari 2012
zaterdag 18 februari 2012
Schilderij van een onwillige bruid (1866)
La fiancée hésitante (1866) door Auguste Toulmouche. Engelse titel: The Reluctant Bride.
Dit jaar gaat er volop getrouwd worden door vrienden en familie. Daarom voor alle aanstaande bruiden dit meesterlijke schilderij...Tante hoopt dat jullie met meer plezier naar de grote dag uitkijken ;-)
Maar een fraai plaatje is het wel...wat een blik!
woensdag 15 februari 2012
Winkelen in de grote stad: jaren '50 jurkje
Tante ging bij uitzondering eens naar de grote stad Amsterdam om samen met collega blogger Tess www.fiftiesdarling.blogspot.com zich een ongeluk te winkelen. Samen maakten ze de Episode onveilig en gingen ze zich te buiten bij Laura Dols, Zipper e.a. Wat opvalt zijn toch de grote prijsverschillen. In een exclusief boetiekje op een toeristen-locatie betaal je 150 euro voor een daagse jurk uit de jaren '40, terwijl een zelfde soort jurk op een ander adres misschien maar 30 euro kost. Het is een kwestie van goed zoeken, verstand van zaken hebben en vooral....een lange adem. En dat hebben Tess en Tante.
Zo kwam Tante thuis met ondere andere een katoenen bloemenjurkje uit de jaren '50 en een olijfgroen Italiaans tweedjasje (30 en 35 euro bij Laura Dols). Het jurkje is nu al favoriet: het zit heerlijk en is iets wat nog niet in Tantes kast hing. Nu eens geen geklede zwarte crêpejurk uit de jaren '40, maar een moderne na-oorlogse jurk, compleet met stolpplooien en grote knoop.
Het jasje kleurde er perfect bij en is mooi getailleerd en heeft een serieuze schouderpartij voor het zandlopersilhouet. Het leuke van een jurkje met een kleurige print is, dat het uitnodigt er passende accessoires bij te zoeken en mooie combinaties te maken. En mocht het kleurenpalet misschien wat flets zijn, dan geeft rode lippenstift de nodige kleur. Werkt altijd.
Paraplu: vintage Bally, waarschijnlijk jaren '70. Voor maar 1 (!) euro bij een uitdragerij in Utrecht.
Bruin leren Mary Jane pumps: uitverkoop Mansfield, enkele jaren geleden.
Zijden shawl: Heinde & Van Verre, Den Haag.
Grijsblauwe maillot: Hema.
Riempje: Giensch.
Kunststof Yorkshire terriër broche uit de jaren '50: 1,50 euro bij de Oude Pijpenlade, Utrecht.
Mulberry Bayswater tas: Giensch (buitenkansje!)
Bruin leren handschoenen: van Tantes oma zaliger
dinsdag 7 februari 2012
Victoriaans medaillon met cherubijntje
Voor haar verjaardag (alweer maanden geleden), kreeg Tante van Nonkel een verguld Victoriaanse medaillon met daarop een geëmailleerd cherubijntje. Ze zocht het zelf uit in haar favoriete antiekwinkeltje in Utrecht: De Oude Pijpenlade op de Oudegracht. Het 9K gouden collier met ouderwets grote schakels is van de Kijkshop.
De originele cherubijntjes op het schilderij Sistine Madonna van Raphael uit 1513-1514
Aan het einde van de 19de eeuw waren sieraden met dit soort voorstellingen erg populair. Men vindt de putti van Raphael op broches, hangers, ringen en oorbellen. De voorstelling werd doorgaans met de hand geschilderd en met emaille bedekt (soort vloeibaar glas) en soms ingelegd met diamanten of parels. Romantische sieraden die misschien ook wel als gedenkteken of beschermengeltje dienden. Tante vond er tal van voorbeelden van. Zo passen deze oorbellen mooi bij het medaillon qua voorstelling en vorm:
Een prijzig exemplaar met diamanten vleugels:
Een getroubleerd cherubijntje:
Een ongewoon felgeleurd medaillon met groen en blauw emaille:
Het zwarte git doet vermoeden dat dit een rouwsieraad is:
Een olijke variant, die verrassend modern aandoet:
Maar Tantes medaillon blijft de mooiste....;)
Abonneren op:
Posts (Atom)