zaterdag 28 november 2009

Mexicaansche Griep

mexico

Na een week hard werken en veel te weinig bloggen is Tante geveld door wat ook wel bekend staat als de Mexicaansche griep. Althans; alle symptomen wijzen daarop. Gisteren at zij burrito's, werkelijk waar. Maar of het daar nu aan ligt? Tante kan gelukkig wel opzitten en hoopt snel weer op de been te zijn.

mexican hat dancer 1904
Mexican hat dancer 1904

In de tussentijd kunt u genieten van enkele memorabele momenten uit één van Tantes favoriete comedies. Lachen is gezond...

The Three Amigos (John Landis, 1986) is een parodie op The Magnificent Seven (1960), wat weer een remake was van Seven Samourai (1954). The Three Amigos speelt in de jaren '20 en gaat over het Mexicaanse dorpje Santo Poco (beetje heilig) dat wordt bedreigd door de bandietenbende van El Guapo (de mooie). Een jonge vrouw uit het dorp ziet in de bioscoop een film van drie Mexicaanse superhelden en besluit deze Three Amigos in te huren om het dorp tegen de bandieten te beschermen. Ze haalt echter feit en fictie door elkaar. De acteurs die de Three Amigos op het witte doek spelen denken dan ook dat ze worden ingehuurd om een voorstelling te geven. Ze trekken hun mooiste Mexicaanse kostuums met lovertjes aan, zingen, dansen en geven hun klassieke saluut. Wanneer de tegenstanders met scherp beginnen te schieten, blijkt echter dat het menens is.
Enfin...Tante kan er erg om lachen en knapt ervan op. Hier enkele clipjes met Steve Martin, Chevy Chase en Martin Short:

De Amigos komen aan in Santo Poco, worden in de bar aangezien voor revolverhelden, proeven hun eerst tequila en doen een dansje.


Zingend bij het kampvuur. Blue Shadows on the Trail van Randy Newman. Let u op de schildpad.


De trailer:

dinsdag 24 november 2009

The Nicholas Brothers

nicholas3

Eindelijk vond Tante een fragment van hoge beeldkwaliteit van de Nicholas Brothers in de film Down Argentine Way (1940). Dit Flash-tap duo combineerde tap, acrobatiek en ballet en haalde de meeste verbluffende capriolen uit. Fayard (1914-2006) en Harold (1916-2000) waren minstens zo elegant als Fred Astaire. Als kleine jongetjes debuteerden ze al in Hollywood, maar als zwarte artiesten mochten ze meestal alleen hun dansnummers doen en niet eens acteren. Zo kon men in de delen van de VS waar de segregatie sterk was hun optredens uit de film knippen. Van het verhaal ging dan immers niets verloren. Schande! De Nicholas Brothers hebben tot in de jaren ‘90 opgetreden, kunstheup en al.

nicholas4

nicholas2
Een ander geweldig nummer met Cab Calloway in Stormy Weather (1943)

De film Down Argentine Way is een Hollywood niemandalletje met Betty Grable en Carmen Miranda (die laatste was reeds te zien in Tantes Busby Berkeley post). Het nummer van de dansende broers sloeg in als een bom en het bioscooppubliek eiste dat de operateur het nóg eens liet zien. They stopped the show everytime...

De moves van de Nicholas Brothers zijn voor een hedendaags publiek nog even indrukwekkend als 70 jaar geleden. Op youtube is veel moois te vinden, maar onderstaand fragment is Tantes favoriet. Ga er dus eens goed voor zitten. Fayard is de langste en de oudste van de twee, Harold is het kleine broertje. En voor de ongeduldigden onder u: ze beginnen na 1 minuut met dansen.

zondag 22 november 2009

Tulband

Photobucket Photobucket

Tante vond bij het vintagewinkeltje De Pauw (Utrecht) een groen hoedje dat lijkt op een tulband. Het hoedje is op verschillende wijzen te dragen; hoog op het hoofd of meer als muts. Omdat er een hoedenelastiek aan de tulband zat, denk Tante dat de eerste optie correct is. De staat van de voering deed echter de tweede optie vermoeden:

Photobucket Photobucket

Tante haalde de voering los om die te wassen en zag dat de rand ijzerdraad en gevlochten stro bevat. Het knalgroene fluweel is helemaal doorgestikt en de tulband heeft aan de achterkant een klein strikje. Dateren is lastig, maar Tante weet dat de tulband in de eerste helft van de 20ste eeuw een geliefd hoofddeksel was bij een chique avondtoilet. Dit kwam onder meer door de populariteit van het exotische ballet Sheherazade van de Ballets Russes, in een ontwerp van Leon Bakst:

bakst
La Sultane Bleue, Leon Bakst 1910.

Filmdivas zetten vervolgens de trend:

swanson
Gloria Swanson, geportretteerd door Edward Steichen in 1924

tulbanden
Linksonder Greta Garbo

Maar de tulband is in het westen natuurlijk al veel langer en vogue. In de 17de eeuw toonden rijke handelslieden hun “VOC mentaliteit” en reislust door zo’n exotisch hoofddeksel te dragen. Ook schilders waren er dol op:

rembrandt
Zelfportret met tulband, Rembrandt circa 1644.

vermeer
Meisje met tulband. Vermeer circa 1665.

Aan het einde van de 18de en het begin van de 19de eeuw (denk weer aan de Jane Austen films) zien we veel tulbanden op modeplaten, gecombineerd met jurken die waren geïnspireerd op het oude Griekenland. Zo’n tulband à la Turque gaf de draagster iets interessants en exotisch en was vooral geliefd bij artistieke, extravagante types.

Photobucket
Engelse modeprent 1795.

regency2 regency
Regency tulbanden (tweede afbeelding uit 1812)

Kortom: niets nieuws onder de zon. De van oorsprong Aziatische tulband is in het westen al eeuwen geaccepteerd als modieus hoofddeksel. Misschien kunnen we hetzelfde voor elkaar krijgen met het hoofddoekje? Tante en Grace Kelly doen het voor:

Photobucket kelly

Tulband: De Pauw (Utrecht)
Zijden Carré: vintage Pierre Cartier, Sam Sam (Tilburg)
Oorbellen: Bijou Brigitte
Lippenstift: Rimmel London, no. 124 (bordeaux)

donderdag 19 november 2009

Tante gaat uit werken

Photobucket

Photobucket

Zo ging Tante vandaag uit werken:

Zwart mantelpakje: Hobbs, Engeland
Schoenen: zwarte laklederen Oxfords van Clarks, Engeland
Maillot: altijd van de HEMA...alleen die zitten lekker
Hoedje: Vermoedelijk uit de jaren '30. Gekocht in vintage kledingwinkel Giensch, Utrecht. Tante kocht daar ook een blauwe jurk uit ca. 1940, maar die is nog bij de kleermaker.
Leren opengewerkte handschoenen: vintage kledingwinkel De Pauw, Utrecht
Nepbontje: H&M
Lippenstift: Bodyshop, nr. 53

Photobucket

woensdag 18 november 2009

Spaanse Schonen

samen

duo

Photobucket Photobucket

Tante is dol op flamenco en heeft via marktplaats.nl voor een habbekrats enkele uitbundige Spaanse dames opgescharreld. Edelkitsch van de bovenste plank. Deze poppen variëren in grootte van 20 cm tot 50 cm en komen allen uit de beroemde poppenfabriek Marín in de Andalusische plaats Chiclana de la Frontera.

marin

Deze oudste poppenfabriek van Spanje werd in 1928 opgericht door D. José Marín. De poppen zijn ontworpen door zijn dochter en in de werkplaats met de hand samengesteld, beschilderd en in hun jurken genaaid. U kent dit soort poppen vast wel uit souvenirwinkels of van rommelmarkten. Omdat ze zo gedetailleerd en zorgvuldig gemaakt zijn, zijn het dure schepsels. Op marktplaats of ebay worden ze gelukkig verkocht voor wat de gek ervoor geeft.

Photobucket

De poppen hebben enorm lange benen en dragen keurige schoentjes en onderbroekjes. Op hun plateau staat de merknaam. Dergelijke dames worden al tientallen jaren gemaakt en hoewel het ontwerp van de kleding en de poses door de jaren heen weinig varieert, zit er wel verschil in de gezichtjes. Zo doet de make-up van de grote gele dame Tante denken aan een barbiepop uit de jaren ’60. Vergelijkt u maar eens:

Photobucket barbie

Mocht u er eens langskomen; er is een museum over de geschiedenis en de creaties van het bedrijf gevestigd in de fabriek in Chiclana.
www.marindolls.com

Inmaculada:
inmaculada

Deze kleine dame (circa 10 cm) is van een heel andere categorie. Ze is van een ander materiaal gemaakt en nog gedetailleerder uitgevoerd dan de Marín poppen. De pop is erg verkleurd en wat smoezelig, maar nog helemaal intact. Haar armen en benen kunnen los bewegen. Tante vermoedt dat dit popje (door haar Inmaculada gedoopt; de onbevlekte maagd) van celluloid is, het materiaal waar ook filmstroken van worden gemaakt. De ledematen rinkelen namelijk als glas en glanzen. Gezien het materiaal en het uiterlijk van de pop denkt Tante dat deze dame het oudst is en zo rond 1930 is gemaakt. Mocht iemand er meer vanaf weten, dan hoort Tante dat graag.

Photobucket

Zo is het bij Tante thuis altijd fiësta...olé!

maandag 16 november 2009

Elegant Bath

austenbath
Jane Austen Centre. De heer is echt, de dame een pop.

Waar gingen Engelse heren en dames van stand naar toe om te kuren, te flaneren en te dansen? Naar Bath. Deze stad in Somerset staat bekend om de prachtige Georgian architectuur, haar beroemde inwoonster Jane Austen en natuurlijk de Roman Baths.

buitenkantbad
Het plein met de ingang naar de baden.

In Bath komt het warme water zo uit de grond borrelen. Dat moest natuurlijk wel het werk van de goden zijn en men kende een geneeskrachtige werking aan de bron toe. De Romeinen bouwden er tussen 60 en 70 AD een tempel en een badhuis. Nog steeds zijn in Bath deze Romeinse baden te bewonderen in een enorm complex. Als bezoeker daal je af onder de 18de eewse gebouwen, naar de Romeinse opgravingen. De trappen naar de tempel, de oude loden pijpleidingen, brokstukken van de gebouwen; het is er allemaal nog. En denk je dat je al veel gezien hebt, dan kom je bij de baden zelf. Het grote zwembad, het koudwaterbad, de sauna’s, alles is bewaard gebleven. Nonkel en Tante waren zeer onder de indruk.

wellbath
De warmwaterbron. Het water kookte niet, maar borrelde door de gassen die mee naar boven komen uit het binnenste van de aarde.

tempelhoofd
Onderdeel van de tempel. Een mannelijke Medusa? Het symbool op het schild van godin Athene? Men is er niet over uit.

well2
Hier stroomt het overtollige water stomend en bruisend weg.

stream
Het hete water stroomt direct uit de bron naar het grote bad. Aanraken werd afgeraden wegens gezondheidsgevaar, maar Tante kon het niet laten.

bathroman
Het grote bad, met een Romein in de verte. Baantjes trekken, netwerken, uitrusten; dit was het hart van de stad.

pijpleiding
Loden pijpleiding. Hoe modern!

caldarium
Het koudwaterbad (frigidarium), met spannend licht en projecties van acteurs als Romeinen op de wanden. De Engelsen maken van elk monument een waar feest.

In de chique 18de eeuwse Pump Rooms boven de baden (het decor van menig Jane Austen film) speelde een strijkje. Men at er high tea van witte tafellakens, porseleinen bordjes en hanteerde zilveren bestek, maar er was helaas geen plaats meer in de herberg voor Nonkel en Tante. Wel dronken ze er een glaasje water uit de bron. Gezuiverd, maar nog wel warm en zout...vies! Tante was dapper en dronk zowaar een half glas leeg. Wat goed genoeg was voor Jane Austen is ook goed voor Tante.

pump room
The Pump Rooms.

Dat Bath het centrum van elegant Engeland werd is te danken aan drie heren, die in de eerste helft van de 18de eeuw van Bath een prachtige Georgian stad maken, vol gallerijen, verfijnde herenhuizen en balzalen. Beau Nash was de ceremoniemeester. Als ongekroonde koning van Bath stelde hij strenge regels in betreft omgangsvormen en etiquette. Deze ‘Arbiter of Elegance’ maakt Bath een aangename en veilige plaats om te verpozen. Architect John Wood is verantwoordelijk voor het eenvormige uiterlijk van Bath. Kenmerkend zijn de terraced houses; herenhuizen met drie verdiepingen, keurig in een rij en versierd met Griekse zuilen. De bedienden woonden in de kelder en op de bovenste verdieping. De huizen zijn allen gelijk, zodat het rijtje één gebouw lijkt. Het bouwmateriaal was steeds de lokale steen uit de groeve van Ralph Allen, de derde weldoener van Bath. Wie ooit in Bath is geweest zal de warmgele kleur van de stenen nooit vergeten.

circus
The Circus, ontworpen door Wood: een rotonde met parkje in het midden, volledig omgeven door de typische herenhuizen.

Wat u absoluut gezien moet hebben in Bath is het Fashion Museum in de Assembly Halls. Deze hallen waren het sociale middelpunt van Bath en zijn ook in Austen-verfilmingen te zien. Hier kwam men om te dansen, overdekt te flaneren en om naar concerten te luisteren. Een soort buurthuis voor de adel.
In het fantastische museum kunt u onder andere een rouwjurk van de oude koningin Victoria bewonderen (heel klein en breed), samen met schitterend tentoongestelde japonnen uit verschillende eeuwen. Elke japon is geplaatst in een decor met voorwerpen uit dezelfde periode om zo een tijdsbeeld op te roepen. Ook zijn er creaties van hedendaagse ontwerpers te bewonderen zoals Vivienne Westwood en Gareth Pugh. Fraai is de baljurk van ballerina Margot Fonteyn en de enorme collectie schoenen, hoeden, tassen en handschoenen. Fotograferen was helaas niet toegestaan.
Leuk was de tijdelijke tentoonstelling met kostuums van The Supremes (Diana Ross' supersmalle glitterjurken) waarbij alles door films, objecten en platenhoezen weer keurig in zijn historische en culturele context werd geplaatst. Die Engelsen kunnen tentoonstellen!

Photobucket

Hoogtepunt voor Tante was het passen van een corset met crinoline. Daarbij moet u niet letten op de vormgeving, het ging om het gevoel eens in zo’n rok rond te stappen. Tante had er nog wel even willen blijven...maar Nonkel spoorde haar met zachte hand aan toch maar de kleding uit te trekken en de weg te vervolgen.

Gaat u dus zeker eens naar Bath. Er is natuurlijk nog veel meer te zien dan de baden en het modemuseum. Andere hotspots zijn de kathedraal, het Jane Austen Centre (wegens angst voor de hand van de commercie door Tante niet bezocht), de moderne spa en natuurlijk de prachtige winkels, zoals de bekroonde bookshop Mr B’s.

Alle foto's zijn genomen door Nonkel en Tante.

zaterdag 14 november 2009

Mascara uit de jaren ‘30

Photobucket

Van haar Oom en Tante uit de overzeesche gebieden kreeg Tante Patent een pakketje met daarin een mascara, zoals die in de jaren ’30 werd gebruikt. Het merk is La Bella Nussy. Deze mascara werd door zangeres Helena Winterstein-Kambersky ontwikkeld. De zangeres ergerde zich aan het uitlopen van haar wimperverf, wanneer zij op het podium onder de warme theaterlampen stond. Ze ging in haar keuken aan de slag en experimenteerde net zolang totdat ze het juiste recept had gevonden. Na 2000 pogingen lukte het haar de eerste watervaste mascara ter wereld te maken. In 1936 richtte zij haar eigen bedrijfje op. Nog steeds wordt deze mascara volgens het recept van de zangeres vervaardigd.

Tante is nu in het bezit van de klassieke versie in rond kartonnen doosje. Met het witte opzetstukje kan je de mascara als navulling in een lege mascarahuls doen. De ouderwetse manier gaat echter als volgt: knijp een klein beetje mascara op het stukje karton, wentel het geribbelde plastic staafje erin en breng het aan op de wimpers.

Photobucket
Rechteroog (voor de kijkers links) met de mascara.

En het resultaat? Het werkt! En hoe; het is één van de beste mascara’s die Tante ooit heeft opgesmeerd. En geloof haar maar...ze heeft er reeds vele geprobeerd. Zelfs het opbrengen met het plastic staafje is gemakkelijk. Filmsterrenogen in een handomdraai. En het blijft de hele dag prima zitten. Wat een prachtcadeau van Oom en Tante.

Photobucket

vrijdag 13 november 2009

Breakdance anno 1898



Dit filmpje van Edison is in 1898 opgenomen in New York en toont een 'Street Arab', wat zoveel betekent als 'straatschoffie'. Hij voert verschillende acrobatische hoogstandjes uit en doet zowaar een headspin!

De tekst uit de filmcatalogus waaruit vertoners destijds filmpjes konden kiezen om te kopen luidt:
A STREET ARAB. Shows one of New York's street gamins going through various acrobatic evolutions; he turns handsprings backward and forward, walks the crab, does cart wheels and other kindred feats. An exceptionally unique part of the performance is his standing on his head and twisting around like a top. It is safe to say he will be bald-headed at an early age.

De performer, de straatcultuur, de setting, de bewegingen: dit is een B-boy anno 1898.

woensdag 11 november 2009

Bruiloft

bruiloftgroot1

bruiloft3

Het is alweer een tijdje geleden dat Nonkel en Tante in het huwelijk traden, maar deze plaatjes mogen op dit blog natuurlijk niet ontbreken.

Op de heuglijke dag in maart 2007 droeg Tante een jurk die ze samen met een vriendin had ontworpen. De vriendin, die coupeuse is, maakte het gehele ensemble, wat bestond uit:
· lange onderbroek van katoen
· onderrok van katoen
· dubbele rok met lange sleep. Bovendeel en geplooide strook: grijsblauw, mix van zijde en katoen. Onder: goud met grijsblauw in paisleymotief, mix van zijde en viscose
· corset met rondom baleinen, waardoor Tantes taille 10 cm (!) smaller werd. De stof is hetzelfde als de rok. Het corset heeft mouwtjes van voile en sluit achter met haakjes en een lint. Nonkel heeft hoogstpersoonlijk de oogjes erin gehamerd.
· jasje, dat Tante niet past zonder het corset te dragen. Het is gemaakt van dezelfde stof als corset en rok, maar dan in donkerblauw/goud paisleymotief.

bruiloft2

De kleding is gebaseerd op afbeeldingen van jurken uit circa 1880, maar dan zonder bustle/queue. Voor de puristen onder u: Tante is zich ervan bewust dat de hoed niet klopt in het tijdsbeeld...je kan nu eenmaal niet alles hebben.
De schoenen kocht Tante bij dr. Adams en de kousen bij V&D. Het parelcollier leende ze van haar oma zaliger.

Photobucket Photobucket

Nonkel ging gekleed in jacquet, compleet met hoge hoed en handschoenen, zoals een heer betaamt. Zijn vest werd uit dezelfde stof gemaakt als het corset en de rok van Tante. In de avond (het jacquet moet uit vóór het diner!) droeg de bruidegom een kostuum van Barsoi, met een overhemd van hetzelfde materiaal als de overrok van Tante. Onze vriendin heeft wonderen verricht...

bruiloft3

Helaas duurt zo'n heerlijke dag erg kort. Tantes jurk hangt nu in de kast. Hopelijk kan ze hem nog eens dragen op een gekostumeerd bal of Victoriaanse tea-party. Mocht u overigens naam en adres van Tantes vriendin-die-alles-kan willen hebben, laat dan een berichtje achter.

De foto's werden genomen door Tantes schoonzuster.