Druk met haar nieuwe baan (en enigszins verwijderd geraakt van het vintage-circuit) heeft Tante maar weinig geschreven op haar blog de laatste maanden. Maar ze heeft allerminst stilgezeten. Zo ontmoette ze dit weekend een groot aantal prominenten uit binnen- en buitenland. Levend of reeds overleden, abject of bewonderenswaardig. Iedereen was er.
Waar was Tante? Dat was natuurlijk Madame Tussauds in Amsterdam. Een hilarisch uitje met tal van foto-momenten. Ook wel enigszins griezelig om oog in oog te staan met een levensechte koningin Wilhelmina of Johnny Depp.
Een korte geschiedenis van dit fascinerende fenomeen: Marie Tussaud werd in 1761 in Strasbourg geboren. Haar moeder werkte voor een arts, die gespecialiseerd was in het maken van modellen van was. Van hem leerde Tussaud het vak. Reeds op jonge leeftijd maakte ze wassen beeltenissen van Voltaire, Rousseau en Franklin.
Madame Tussaud herself in het museum:
Tussaud op 42-jarige leeftijd:
Tijdens de Franse Revolutie werd Tussaud gedwongen de hoofden te modelleren van de beroemdheden die onder de guillotine de dood hadden gevonden. Een naar karwei, want daarvoor moest ze de daadwerkelijke hoofden verzamelen en namaken. Haar creaties werden door de burgers op vlaggen in triomf door de stad gedragen. Gruwelijk nietwaar? Maar het maken van wassen beelden heeft vaak een griezelfunctie. Men zag graag criminelen en moordscènes verbeeld. Zo kon men het nieuws dat men in de krant las levensecht aanschouwen. In die kranten stonden immers wel kleine smakelijke tekeningen van dergelijke scenes, maar foto en film waren er nog niet om aan de sensatielust van het publiek tegemoet te komen. Naast het afbeelden van bekende personen, die men ook alleen kende van tekeningen, schilderijen of horen zeggen, kende was hier een mooie taak voor wassen beelden-makers weggelegd. Zo kunnen we het maken van wassen beelden scharen onder de journalistiek en de sensatie-media van weleer.
Voorbeeld van een dergelijk sensatiebericht in de krant:
Toen de arts overleed, erfde Madame Tussaud zijn modellen. Met deze stukken en haar eigen creaties reisde ze jarenlang door Europa. In 1835 opende ze haar eigen museum in London. Daar vindt u nog steeds een Chamber of Horrors, met Jack the Ripper-achtige scenes. De Amsterdamse variant kent nauwelijks gruwelen en is vooral een feest der herkenning. Natuurlijk wordt de collectie voortdurend gewijzigd en aangevuld. Maar zoals u ziet was de paus niet up-to-date en zijn Máxima en Willem-Alexander er wel zeer jeugdig. De tentoonstelling is interactief en het publiek mag overal aanzitten. Waarschijnlijk maakt elke avond een medewerker zijn ronde langs de beelden om alles weer op zijn plaats te kleien...
Meer lezen over de geschiedenis van het maken van wassen modellen? Op de blog http://morbidanatomy.blogspot.nl/ vindt u een schat aan morbide informatie. Hier komt ook de afbeelding van het krantenbericht vandaan.
